De laatste keer dat ik de vaste MTB route van Overloon heb proberen te fietsen, was dat geen succes. De route was zo nat en modderig dat ik heb toen halverwege heb afgebroken. Deze keer zag het er vele malen beter uit.
Evenals de voorlaatste keer heb ik de keuze gemaakt om niet de aanrijroute langs de doorgaande weg de nemen, maar ook hierbij wat meer bosgebied mee te pakken. Langs de Radioplassen ben ik door de ‘waterleiding’ bossen gefietst. Ik noem deze zo omdat er een pompstation van Brabant Water is.
Deze aanrijroute is in ieder geval leuker dan langs de rechte weg, dus houden we hem er maar in. Aan de MTB route van Overloon is duidelijk gewerkt. Enkele paden zijn bedekt met houtschilfers. Dat heeft een goed effect op de kwalitiet van het pad. Hier en daar is het nu al erg mul, dat belooft wat voor de zomer.
Aangekomen in het Duivenbos hoorde ik wat krijssen de geluiden. Door de bomen zag ik een grote buizerd wegvliegen met iets in zijn klauwen. Blijkbaar was het te zwaar dus viel hij weer op de bosgrond. Daar liet hij zijn prooi los. Er bleef een jonge bosuil nogal verdwaasd achter. Hij bleef slit liggen op de grond. Ik ben er naar toegegaan, niet wetende wat ik hiermee moest. Ik heb 144 gebeld en zij hebben we doorgeschakeld met de dierenambulance van de regio. Zij zeiden dat het waarschijnlijk zo is dat de ouders van het uitlje mogelijk nog in de buurt zijn. En wanneer zo’n beestje wordt meegnomenm door de ambulance, dan is wordt het vaak geen succes. Advies was dan ook om hem te laten zitten waar hij zit en er het beste maar van de hopen. Dat heb ik dus ook gedaan en ik hoop dat hij het heeft gered. Zo niet, dan is dat ook de natuur.
Ik ben dus doorgefietst en heb de route afgemaakt. Even had ik nog de gedachte om via de Stevensbeekseweg terug te gaan, maar uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om toch terug te gaan via de aanrijroute waarmee ik ook ben gekomen. Bijna 55 km had ik erop zitten. Lekker!